".... അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ സങ്കടം പാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന എഴുപതുകളുടെ രാജാക്കന്മാരോട് നീ ഇന്നത്തെ നമ്മുടെ കലാപങ്ങളെപ്പറ്റി പറയൂ... അന്നുണ്ടായ അത്രയും,ചിലപ്പോ അതിലേക്കാലേറെ ഇന്ന് ആവലാതികലുണ്ട് നമുക്ക്...ഏറ്റവും നന്നായി സങ്കടമെഴുതാൻ റിയലിസത്തേക്കാളും എനിക്കിഷ്ടാണ് മാജിക്കൽ റിയലിസം ...."

അവിടെ ആയിരം കൈകളുള്ള പെണ്‍കുട്ടിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരാണിനെ നേരിടാം..എനിക്കും നിനക്കും ഏതു രാത്രിയിലും ഒന്നിച്ചിരിക്കാവുന്ന കടൽത്തീരം സ്വപ്നം കാണാം...ഒരു കുഞ്ഞി മഷിത്തണ്ട് കൊണ്ട് ആളുകൾ തീർച്ചയായും മറക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്ന നരഭോജികളുടെ പേര് മായ്ച്ചു കളയാം...